204. Sarah Jio DOM NA JEZIORZE

Niezwykła sceneria domu na barce, pogodzenie się ze śmiercią bliskich i pełna dramatyzmu tajemnica sprzed lat. To wszystko w najnowszej powieści Sarah Jio.

Życie Ady naznaczone jest żałobą, w dramatycznych okolicznościach kobieta utraciła równocześnie męża i ukochaną córeczkę. Choć zawodowo odnosi znaczące sukcesy, nie potrafi pozbierać swojego życia w jeden kawałek. Pewnego dnia podejmuje decyzję i opuszcza Nowy Jork, by zamieszkać w wynajętej barce na jeziorze w Seattle. W swoim nowym domu Ada znajduje starą skrzynię należącą do kobiety, która mieszkała na barce pół wieku wcześniej i pewnego wieczoru zniknęła w tajemniczych okolicznościach. Wraz z pomocą przystojnego sąsiada Ada usiłuje rozwiązać zagadkę i dowiedzieć się, dlaczego nikt z mieszkańców pirsu nie chce mówić o Penny Wentworth. Równocześnie kobieta stara się zmierzyć ze swoją żałobą i przygotować na nadejście nowego uczucia. 

Według informacji z okładki Sarah Jio zalicza się do grona najpoczytniejszych amerykańskich powieściopisarek. Osobiście nie miałam przyjemności poznać twórczości tej autorki, jednak z łatwością potrafię sobie wyobrazić, co urzeka czytelniczki w jej powieściach. Muszę przyznać, że ja również dałam się porwać niezwykłemu klimatowi Domu na jeziorze i poczułam, jakbym uczestniczyła w tej historii od początku do końca. 

Akcja powieści prowadzona jest na różnych płaszczyznach czasowych, na których czytelnik ma okazję poznać dwie główne bohaterki tej historii: Adę i Penny. Kobiety różni dosłownie wszystko: sytuacja rodzinna, status zawodowy, dzieli je pięćdziesiąt lat, ale obydwu przyszło zamieszkać w tym samym rozkołysanym domu na wodzie. Zagłębiając się w lekturę, mamy możliwość poznać ich losy. Uzupełnieniem są chwile, w których Ada wraca wspomnieniami do szczęśliwych chwil spędzonych z bliskimi i trudnego momentu, gdy ich utraciła. Pomimo, że w książce co rusz zmienia się czas akcji i punkt widzenia, wszystko jest czytelne i śledzenie wątków nie nastręcza problemów. Dom na jeziorze czyta się bardzo lekko i szybko, co pozostaje zasługą przyjemnego, ładnego pióra autorki. Jest to typowa powieść, przy której można się zrelaksować po ciężkim dniu, a równocześnie głęboko wzruszyć. 

Powieść zapewnia wiele emocji, tajemnic i niespodzianek, jakie kryje historia dwóch bohaterek. Zaryzykuję stwierdzenie, że ich losy doskonale się uzupełniają i dzięki nim powieść nabiera głębszego charakteru. Gdyby nie tajemnicze zniknięcie Penny, które pozostaje zagadką do ostatnich stron, książka mogłaby stać się nieco rzewnym romansem o tym, jak Ona usiłuje rozpocząć nowe życie i poznaje Jego. Dzięki zabiegom retrospekcji i tajemnicy sprzed lat autorce udało się jednak osiągnąć przyjemny i ciekawy efekt. Warto wspomnieć również o tym, że aby lepiej przygotować się do napisania tej historii autorka wynajęła dom na barce i dłuższy czas w nim mieszkała wraz ze swoją rodziną. Być może dlatego książka przeniknęła takim niezwykłym klimatem?