poniedziałek, 17 listopada 2014

179. Jo Baker DWOREK LONGBOURN

Nie rzucają się w nasze oczy, kiedy podczas lektury Dumy i uprzedzenia przemierzamy myślą dworek Bannetów. Kiedy oczyma wyobraźni widzimy piękną suknię Elizabeth, nie myślimy o dłoniach, które ją na nią założyły, a wcześniej uprały i wyprasowały. A przecież żyją w tych samych ścianach, poruszają się tymi samymi korytarzami. Pokojówki, gospodyni, lokaj - cisi, ale nie mniej ważni mieszkańcy Dworku Longbourn.



Jo Baker udowadnia, że najgłośniejsza powieść Jane Austen nie kończy się w eleganckim, choć niekoniecznie zamożnym saloniku państwa Bennet. Autorka sprawnie ją podejmuje, głównymi aktorami swojej sceny czyniąc tych, których znaczenie w Dumie i Uprzedzeniu pominięto. Tam pierwsze skrzypce grała rodzina Bennetów, piękne panny na wydaniu i eleganccy panowie zabiegający o ich względy. Troską dnia codziennego było odpowiednie zamążpójście dla każdej z pięciu córek, kolory jedwabnych wstążek i szykowne sukienki. Bohaterowie Jo Baker zmagają się z bardziej przyziemnymi problemami. Rytm ich dnia wyznacza ciężka i mozolna praca, odpoczynek przychodzi rzadko, więc każdą jego chwilę należy do cna wykorzystać. Nie patrząc na pogodę, złe samopoczucie, bolesne rany na dłoniach - dzień po dniu wypełniają swoje obowiązki.

A przecież są takimi samymi ludźmi, jak ich pracodawcy. Różni ich pochodzenie i posiadanie, różni każdy przebyty dzień. Jednak wciąż są ludźmi ulepionymi z takiego samego ciała, tyle że zahartowanego ciężką pracą. Posiadają swoje pragnienia i marzenia. Tak, jak pokojówka Sara, która pokornie spełnia swoje powinności, jednocześnie jednak marzy o innym świecie, oczyma wyobraźni spogląda na ulice wielkiego miasta, pragnie swobody i  zmian. Pewnego dnia zmiany nadchodzą, wraz z postacią tajemniczego służącego, Jamesa. Pokojówkę fascynuje przybyły mężczyzna, pragnie poznać jego sekrety i stać się częścią jego życia. 

Dworek Longbourn rozbrzmiewa echem powieści Jane Austen, uwielbianej i cenionej przez Jo Baker. Czytelnik ponownie spotka tutaj postaci znane z kart Dumy i uprzedzenia, każdy rozdział powieści rozpocznie cytatem płynącym ze słynnej historii. Wydarzenia tak kluczowe dla powieści Jane Austen są tutaj przedstawione z zupełnie innej perspektywy, widziane jakby z kuchennego okna. Jednak powieść Jo Baker nie może być traktowana wyłącznie w kategorii uzupełnienia Dumy i uprzedzenia, byłoby to dla niej krzywdzące. Dworek Longbourn stanowi wspaniałą oddzielną historię, fascynującą i głęboką, poruszającą struny, pozwalającą poczuć niezwykły klimat XIX wiecznej Anglii. To jedna z tych powieści, do których się wnika, co jest zasługą dobrego pióra autorki i jej talentu do kreślenia realnego tła i wydarzeń. Polecam gorąco!

Dziękuję!





11 komentarzy:

  1. O "Dworku" było głośno przez długi czas, a ja nadal mam w planach tę książkę, jeszcze jej nie przeczytałam... zatem dzięki za przypomnienie ;)

    http://pasion-libros.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  2. Nic dodać, nic ująć. Zgadzam się! :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Przyznam, że marzę o tej książce. Wpisuje się bowiem w mój gust idealnie.

    OdpowiedzUsuń
  4. Dumę i uprzedzenie nie czytałam, ale myślę, że nie stanowi to problemu. Z chęcią przeczytam tę powieść, wydaje się być idealna.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja również nie czytałam i wcale mi to nie przeszkadzało :)

      Usuń
  5. O Boże Boże! Wielbię Jane Austen na kolanach, ksiazki w tych klimatach rownież... Gdybys chciała sprzedać te książkę, lub sie wymienić... Ach <3

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Chcę ją zatrzymać, ale mam nadzieję, że znajdziesz :)

      Usuń
  6. Z chęcią przeczytam tą książkę. Jestem pewna, że mi się spodoba :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Ogólnie film na podsatwie książki " Duma i Uprzedzenie" choć jestem facetem. bardzo mi się spodobał i wzruszył. Mnie najbardziej spodobał się ryz epoki. natomiast cała historia jest wzruszająca. Podejrzewam, że samej książki nie dał bym rady przeczytać, ale dla kobiet i dziewcząt na wydaniu ;) pozycja mozę być ciekawa.

    OdpowiedzUsuń