4. Santa Montefiore JASKÓŁKA I KOLIBER

Gdy wczoraj wieczorem przeczytałam ostatnią stronę, pomyślałam, że właśnie takiej książki trzeba mi było. Pięknej historii, osadzonej w pięknej scenerii i pięknie napisanej. Taka właśnie jest powieść JASKÓŁKA I KOLIBER. Śmiało mogę powiedzieć, że wciągnęłam ją na stojąco. Niemal pięćset stron pochłonęłam od niedzielnego popołudnia, gdy odłożyłam DESPERACJĘ i sięgnęłam na dość sporą kupkę książek, jaka zalega na stole w pokoju.

O czym jest ta powieść?
Najkrócej i najprościej powiedzieć, że o miłości. I to wcale nie miłości pięknej i cukierkowej, lecz takiej która potrafi przynieść ból i rozgoryczenie. Nie nazwałabym tej książki romansem, choć tylna strona okładki kusi czytelnika zapowiedzią namiętnego romansu w wielkim stylu. Dla mnie jest to znakomicie napisana powieść obyczajowa, w którą znakomicie wplecione jako główny wątek są uczucia. I o uczucia przede wszystkim w niej chodzi: uczucia i odczucia bardzo wielu osób.

Akcja rozpoczyna się w momencie gdy do rodzinnej miejscowości w Devonie wraca po II wojnie światowej młody pilot Rafu George. Na jego powrót oczekuje stęskniona rodzina, a także Rita, jego przyjaciółka z lat dziecięcych i ukochana. Dla wszystkich - także dla Georga i Rity - oczywiste jest, że po wielu latach oczekiwań i tęsknoty młodzi pobiorą się i będą wieść spokojne szczęśliwe życie w rodzinnej wiosce. Niestety przeżycia wojenne tak boleśnie odbiły się na psychice mężczyzny, że nie jest on w stanie osiąść w miejscu. Postanawia wyjechać na rok do rodziny w Argentynie, aby uciec od nawiedzających go nocami wojennych koszmarów. Zakochana dziewczyna obiecuje na niego zaczekać. Na statku do Ameryki George poznaje jednak tajemniczą kobietę z blizną na twarzy. Rita czeka, ale człowieka którego kocha już nie ma...

Jest to na swój sposób książka smutna i dramatyczna. Tak jak napisałam: jest tutaj wiele uczuć. Jest piękna miłość, ale jest także uczucie nieodwzajemnione, jest także trudna miłość mężczyzny do dwóch kobiet. Działa to bardzo stymulująco na czytelnika, łatwo się stopić z książką w jedno. Były momenty, gdy zaciskałam pięści z gniewu, tak bardzo przeżywałam przeżycia głównej bohaterki, były też takie gdy miałam ochotę jej przyłożyć po zębach :) Lubię przeżywać razem z bohaterami książek ich radości i upadki. Gdy czuję książkę całą sobą, wiem, że do mnie trafiła i spełniła swoje zadanie.

Było to moje pierwsze spotkanie z tą autorką i szczerze mówię, że na pewno nie ostatnie. Bo jeśli wciąga mnie ona w taką przygodę to znaczy, że się zaprzyjaźnimy. Szczerze polecam Wam tę powieść. Lubicie Sparksa? Powinna się Wam spodobać, bo to ten styl. Dużo tajemnic odkrywanych po troszku i dużo uczuć, wiele wzruszeń i emocji :)

Moja ocena 9/10